Ok, tijd voor een korte review van enkele dagen in de Russische hoofdstad. Eerst nog even zeggen dat ik van Kim geen verhaaltjes meer mag typen zoals het laatste, omdat het tering saai is… dus ik zal mij onthouden van dergelijke verhaaltjes te posten en terug naar de leukere vorm overschakelen. Moskou dus. Stad met meer inwoners dan heel België. Het epicentrum van het vroegere communisme en nu nog steeds onbetwistbare politieke hoofdstad van Rusland. Moskou viel echter tegen… ik had er meer van verwacht. Doet me een beetje aan Brussel denken, te saai en zonder léven… sorry voor de Brusselaars. Of Moskovieten. Whatever; Sint Petersburg was beter dan Moskou in vele opzichten. SPb was dus zoals Antwerpen, beetje groter, en Moskou zoals Brussel maar ook een beetje groter…
Het was ook een leuk weerzien met Katya, die vorig jaar bij ons gelogeerd heeft in Antwerpen en waar we bij haar moeder en tante gebleven zijn in SPb. Het hotel waar we zaten in het noorden van de stad, was er ook eentje om niet te vergeten… Erg netjes was het niet, geen internet, veel geur- en lawaaihinder maar goedkoop was het wel! We hebben minder moeten betalen dan was aangegeven én we hebben een véél grotere kamer gekregen dan we geboekt hadden. Misschien omdat de check-in gast niet durfde van ons de nog goedkopere rommel te geven die we eigenlijk gevraagd hadden…
Echter, het metrosysteem van Moskou is wél het beste ter wereld, en ik ben niet snel om iets als het beste te bestempelen dat niet uit ‘t stad komt, dus ga er maar vanuit dat ik gelijk heb hierover. 9 miljoen mensen nemen elke dag deze metro. Ja, negen miljoen! Bijna alle stations zijn versierd en de eerste metro reed al in 1935. Stalin’s dwangarbeiders zullen er wel voor wat tussen gezeten hebben, maar bon, de stations zijn dermate graaf dat we gewoon een halve dag van station naar station zijn gereden en elke keer uitgestapt, wat rondgewandeld en terug ingestapt. Het diepste station ligt 33m onder de grond, daar ze ook dienst deden als schuilkelders tijdens WOII.
De foto met de moto op het rode plein met het Kremlin op de achtergrond is ook gelukt, echter niet zonder tussenkomst van eerts het leger en daarna de geheime politie die ons kordaat probeerden weg te jagen, maar da’s dan weer zonder mijn moeilijk karakter gerekend dat ik per sé zo een foto wou… We gaan er verder niet te veel over zeggen, enkel dat het ons géén geld gekost heeft en uiteindelijk ook géén moeilijkheden!
We zullen ook voor “eeuwig en altijd” in Rusland zijn met zicht op het Kremlin. De temperatuur was zo hard gestegen op dag 3 dat de pek (of iets in die aard) die ze gebruiken om de putten te vullen zacht werd. Onder het toeziend oog van de camera (en daarmee bedoel ik niet onze camera) hebben we ons vereeuwigd in het wegdek…
