Sint Petersburg deel 2

Ok, ik geef het toe, ik was vergeten mijn toeristen hoedje op te zetten!!

Het plan was om naar het Peterhof te gaan, maar omdat we een beetje laat waren opgestaan en we nog te voet langst onze ‘bewaakte parking’ moesten gaan, was het eigenlijk al een beetje te laat om naar daar te trekken. Dus, wij op weg naar de bushalte om naar de Nevsky Prospect (De Meir) te gaan. Aan de bushalte begint het al, want een Babouchka komt naar me toe en doet een hele uitleg in het Russisch. Ik weet ondertussen al dat ik niet schaapachtig moet kijken want dat haalt toch niks uit, dus ik ben voor een keer eens rad van tong en zeg dat ik geen Russisch spreek. De Babouchka vindt dit grappig maar besluit toch van mij te geloven en gaat met haar vraag naar iemand anders.

Op de bus merken we plots dat deze een andere weg neemt. Ik al half in paniek natuurlijk (oh nee, niet nog eens 12 km wandelen!), maar het is een klein ommetje langst, laten we zeggen Wijnegem om dan terug richting de Meir te gaan… Op de Nevsky Prospect aangekomen begint de miserie! Het is blijkbaar een of andere Russische 10 miles, dus de helft van de straat is afgesloten en de andere helft, die waar wij in staan, staat potvast. Je zou zeggen, stap dan uit en ga dan te voet, maar we hadden besloten om naar de Hermitage te gaan kijken en die ligt helemaal achteraan op de Nevsky (zo’n 6 km te voet dus…). Halverwege zijn we het toch beu dat de voetgangers sneller zijn als de bus, dus stappen we uit.

Onderweg naar de Hermitage worden we weer aangesproken door mensen om de weg te vragen, maar dit maal in het Engels, dus héhé geen probleem. Ergens hoor ik echter een accent dat ik al 4 weken niet meer gehoord heb, en ik zeg ‘he wij zijn van België’…. Blijkt dat die  twee mensen, Rik en Nadine, ook uit ons Vlaanderenlandje komen (de wereld is klein), dus slaan we een praatje, raden hen een paar leuke dingen aan en wandelen een klein stukje met hen mee omdat we een eindje dezelfde richting uitgaan.

Na een poosje zeggen we vaarwel en lopen we in de richting van de Hermitage, waar we tot de vaststelling komen dat we daarvoor ook net iets te laat zijn… Er staat namelijk nog een rij van een dikke 100 man te wachten om binnen te mogen ( en dat gaat hier op zijn Russisch hé, heeeeeel langzaam!). Hier druipen we dan ook maar weer af en we gaan dan maar in een plaatselijk parkje een beetje op het gras liggen en luisteren naar het live bandje dat een leuk deuntje aan het spelen is.

Tegen de tijd dat we honger krijgen, wandelen we terug naar de Nevsky en wie zien we daar op een van de zeer weinige terrasjes… Rik en Nadine. Uiteindelijk hebben we nog een dikke twee uur samen met hen op het terrasje gezeten en een super leuke babbel gehad. Tegen de tijd dat we terug op de klok keken was het al acht uur ‘s avonds, dus tijd om te gaan eten.